Zaterdagavond kwart voor tien
Mijn vrienden allemaal in het café
Maar zoals gewoonlijk
Ging ik niet mee
Luisterend naar Pink Floyd
Zit ik op de Amsterdamse Singel
Verzonken in mijn studieboeken
Afgewisseld
Met lekker ruikende dichtbundels
En op ons tweeën na
Is de derde verdieping leeg
Vertrekken
Is wat ook ik overweeg
Maar stiekem gluur ik
Naar die geheimzinnige
Internationale
Hoogstwaarschijnlijk Spaanse
Jongen
Met donkere ogen
Die soms triomfantelijk
Opleven
Ik vraag mij af
Zou hij het weten?
Dat ik eigenlijk voor hem ben gebleven
Nicole van Batenburg