Hi skatjes!! Sorry dat deze bitch het heeft laten afweten voor de afgelopen 2 maanden.. Vind het gewoon nogal moeilijk om zo’n blog bij te houden omdat ik eigenlijk een heel random leventje leid.. Ik zal proberen om al de hoogtepunten van afgelopen 2 maanden voor jullie op een rijtje te zetten nu ik er even tijd voor heb tijdens dit paasweekend in Columbus bij Clarissa! Jullie zijn bij voorbaat alvast gewaarschuwd, dit gaat een super lang verhaal worden dus be prepared.
Ergens in januari vond mijn eerste en hopelijk ook mijn laatste ‘armed robbery’ plaats. Ik weet het, dat klinkt heeeeeel erg intens en shockerend!! Ik moet zeggen, dat zou het ook moeten zijn maar het was eigenlijk echt totaaaal niet boeiend. Dit is trouwens super oud nieuws en nog van voor mijn voorgaande update, maar dit verdienr toch wel een speciaal plekje. Om jullie maar even gerust te stellen; Ik heb geen schoten gehoord en mensen in paniek zien rondrennen, daarentegen wel de hele dag ondergedoken gezeten in mijn dorm. Blijkbaar was er een man ergens gewapend een winkel binnen gelopen op campus, met de intentie om daar eens even flink de boel op stelten te zetten. De politie vond het daarom verstandig om de hele campus voor de rest van de dag dicht te gooien, wat niemand erg vond. Twitter was beladen met het de hashtack #Fugetivefest2013 en om 2 uur werden de bars uptown open gegooid. Het werd een groot feestfestijn met, zoals ik het me later heb laten vertellen, liters gratis bier. (Wij zaten zoals ik al eerder benadrukte braaf in de dorms aangezien we een uurtje later training hadden..) Ik zal er verder niet te veel op door gaan, enige wat ik nog kwijt wil is dat de beste man nooit gepakt is………..
Na iets van twee weken vond het volgende ‘HELP!-WHAT’S GOING ON AT OU’ moment plaat: waternood. Om te beginnen een korte inleiding. Aangezien mijn Franse les (10:45 AM) direct na training is, ben ik op alle dagen uitgezonderd dinsdag niet in staat om te douchen voor 6 uur s’avonds. Dinsdag is voor mij dus echt dè dag van de week, omdat ik me dan tenminste niet de hele tijd af zit te vragen of mensen een stoeltje verderop gaan zitten tijdens de les vanwege een potentiele onsmakelijke geur. Helaas bleek mijn lievelingsdag op deze 26 februari te veranderen in een dag als alle anderen; ijskoud bruin water stroomde namelijk over mijn lichaam toen ik de douche betrad. Nee, hiermee bedoel ik niet dat ons water altijd bruin is, het was een dinsdag zonder frisse kleren net als elke andere schooldag. Hierbij moet ik wel toegeven dat ik me hier op campus na een douche in de dorms nooit 100% schoon voel (probeer je maar eens in te beelden dat je ALTIJD met slippers aan moet douchen..) Voor 2 dagen hebben we ons in James Hall niet kunnen wassen en werd overal op de universiteit gratis water uit gedeeld omdat er ergens een waterleiding geknapt bleek te zijn, wat de hele waterzuiveringsinstallatie van de universiteit buiten werking stelde. Voor 2 dagen hebben we in de dininghall van plastic bordjes gegeten en heb ik moeten plassen op van die kliko’s omdat de WC’s niet door spoelden.. Waar water wel niet voor nodig is.
Inmiddels zitten we begin maart, oftewel Roadtripppinnn’ to Florida! Na een rit door het groene Ohio, farmy Kentucky, berg/sneeuw beladen Tennessee en boring Florida kwamen we na 15 uur (incl. een paar eet-stops) aan op onze ‘zonovergoten’ bestemming: Pensacola Beach. De eerste week van maart was onze springbreak: een lekker weekje vakantie en vrij van school. Florida is zeg maar echt the place to be, wat dus ook niet aan onze neus voorbij ging. Samen met 2 andere meisjes uit ons team konden Adele en ik gratis verblijven in een hotel dat Jessica’s vader via z’n werk geregeld had. Adele en ik voelde ons echter wel een beetje schuldig aangezien Lauryl en Jessica de enige twee waren die konden rijden. Volgens mijn rijbewijs zou ik ook achter het stuur kunnen duiken, maar deze verantwoording heb ik toch maar niet op me genomen, waar de andere girls trouwens met geen enkele twijfel mee instemden. Bij aankomst bleek het weer helaas niet te zijn wat we verwacht hadden, een heerlijke 34 graden FAHRENHEIT, wat zoals jullie wel weten rond het vriespunt is. Gelukkig was dit rond een uur of 10 die avond en was het de volgende ochtend iets beter met een lekkere maar winderige 18 graden. Dit vonden wij, gewend aan de Ohio vrieskou, warm genoeg om onze badpakken te voorschijn te toveren en het strand op te zoeken dat zich bevond aan de voet van het hotel. We moesten natuulijk wel een kleurtje op doen daar in het zuiden! Zonder enige schaamte hebben wij dit ongeveer de hele week vol gehouden, met af en toe wat rare blikken van badgasten die heerlijk verwikkeld waren in een winterjas met hier en daar wel eens een sjaal. Elke dag zijn we lekker uit eten geweest en werden s’avonds de spelletjes op tafel gegooid. Ook had ik eindelijk weer eens tijd voor een boek, wat alweer eeuwen geleden leek te zijn. Godzijdank zaten wij niet in Panama City, een badplaats wat je kunt vergelijken met cherSsoo maar dan van the USA. Andere meisjes uit ons team hadden er voor gekozen om dit ‘paradijs’ te bezichtigen, wat achteraf een van de meest sketchy plekken on earth bleek te zijn (zeg maar Jersey shore in het kwadraat). De laatste twee dagen van onze week waren toch wel de hoogtepunten van de trip, want Lauryls neef had ons uitgenodigd voor een gratis tour door het National Naval Aviation museum waar hij alles vanaf weet als een aankomend piloot. De basis van de Navy zit namelijk in Pensacola gevestigd, wat de reden is voor al de laag vliegende straaljagers in dit gebied. Ik vond dit, in tegenstelling tot de anderen, allemaal verschrikkelijk boeiend want zoals jullie wel weten heb ik een breed interesse gebied en staat geschiedenis ook hoog op dit lijstje. Bovendien waren de huisgenoten van Lauryls neef ook nog eens best wel hot en allemaal pilots-in-law. Ongelooflijk sexy als je het mij vraagt… Donderdag en vrijdag avond hebben wij met de hele crew gegeten en meerdere typisch Amerikaanse spelletjes zoals ‘slap the cup’ gespeeld, waar vooral Adele errrug goed in was… Rond een uurtje of 11 namen we op donderdagavond de taxi naar een fantastische Amerikaanse pub waar ook pooltables en een lifeband aanwezig waren. Helaas werden we hier tot onze grote teleurstelling al veel te snel weer uitgezet omdat Lauryl als 20 jarige een alcoholisch drankje de hand had. Gelukkig heb ik wel een paar keer mijn pooltalent kunnen showen, iets waar sommige onder ons niet meer toe in staat waren.. Mijn ID, naja Meikes, is zo ingewikkeld voor Amerikanen dat ze na de datum (als ze die überhaupt al kunnen vinden) vergeten ook de pasfoto te checken omdat ze zo in de war zijn. Nou goed, na dit gestuntel namen we de taxi terug naar het hotel met de hoop dat het de volgende dag beter af zou lopen. Het was in eerste instantie echter niet ons plan om ook vrijdag avond te blijven, maar dankzij de kapotte auto hadden we geen andere keus. De volgende ochtend bleek namelijk dat we de lichten hadden laten branden, wat de accu had doen leeg lopen (papa vond dit geen verassing; ‘typisch vrouwen’ was zijn eerste reactie). Rond een uurtje of 1 s’middags mochten we de auto overleveren aan de meest republikeins georienteerde man ever en mochten wij plaats nemen in de truck naast de beste man. Deze vent bleek achteraf naast een racist ook nog eens niet te vertrouwen te zijn, want toen de auto het weer deed en we gereed waren voor vertrek was Jessica’s rugzak nergens te bekennen. Wij konden onze ogen niet geloven, maar na een bezoek aan het hotel moest dit toch echt het enig mogelijke antwoord op dit mysterie zijn. Gelukkig zat er niks belangrijks in de rugzak, wat het eigenlijk allemaal nog minder verklaarbaar maakte aangezien mijn laptop letterlijk NAAST het vermiste item lag. Misschien dat de fles rum in haar rugzak voor deze engnek meer waarde had dan een brand-nieuwe macbook pro, waar ik hem achteraf heel erg dankbaar voor ben. Na dit avontuur kwamen we tot de conclusie dat we nog wel een nachtje moesten blijven en konden we op de grond crashen bij Lauryls neef. Helaas lukte het Adele en Lauryl deze vrijdag avond niet om de gaafste bar van Pensacola binnen te komen, maar hadden Jessica en ik de avond van ons leven. Ik heb nog nooit zo veel complimenten over mijn cowboy laarzen gekregen, wat geen wonder was aangezien het een country tent bleek te zijn. Met een stuk of 7 verschillende kamers met in elke een country life-band, bh’s aan het plafont en een bar was dit toch wel een van de avonden waar voor mij bevestigd werd dat Amerika een vrij divers en fantastisch land is. Hier heb ik trouwens ook weer eens mijn salsa-achtige dans moves in de praktijk kunnen brengen, want dit was de eerste plek sinds tijden waar ook daadwerkelijk gedanst werd (voor de gene die dit niet weten, heb afgelopen jaar wat danslesjes gevolgd.) Kortom, het was een geweldige avond. Oja, bijna vergeten, ik heb bij thuiskomst ook nog kennis mogen maken met een echte vliegeniersuitrusting inclusief helm en microfoon! Was helemaal in m’n element natuurlijk, ik begon zelfs bijna te twijfelen of ik wel de goede opleiding had gekozen. Met hilarische herinneringen van een top week en 4 uur slaap achter de rug vertrokken we de volgende morgen om 6 uur terug richting het koude Ohio-noorden.
Ok, ik kom nu een soort van tot de conclusie dat het misschien een beter idee is om dit verhaal in tweeën te splitten. Ik zal een beetje vals spelen en net doen alsof ik dit verhaal 3 weken geleden heb geschreven en dan van de week nog een 2e verhaal te plaatsen over de afgelopen drie weken!! Denk dat ik jullie daar ook wel happy mee maak! Ik zit nu namelijk even te kijken naar het lijstje wat ik jullie allemaal nog wil vertellen en dit zijn wel geteld 8 andere punten… Voor nu dus een HAPPY EASTER ZONDAG en ik zal heel erg snel (misschien al wel straks na de kerk en het paasdiner) weer wat schrijven!!!! XXXXXXXX
NICOLE VAN BATENBURG 