S01E04: Mijn Nieuwe Hometown

Het duurde even, maar hier weer een nieuwe story about my amazing life aan de andere kant van de oceaan!! Ik leef dus nog steeds. Dit realiseer ik mij soms misschien wel iets te goed, want hoewel ik al 8 weken het leven leid als een echte athlete, word ik nog steeds wel eens geconfronteerd met onverdraaglijke spierpijn. Wat ook niet heel gek is: gemiddeld 20 uur trainen incl. 2x in de week om 8 uur s’ochtends lifting hakt er wel in. Waarschijnlijk vragen jullie je af hoe mijn dagelijkse routine eruit ziet.. (medelijden is welkom): 3x in de week mijn eerste les om half 8 s’ochtends en 2x in de week lifting om 8 am. Vervolgens op zaterdag of zondag meestal een wedstrijd, dus gezamenlijk ontbijt met het team rond een uurtje of 9. Uitslapen , of een lie-in heb ik dus ook maar geschrapt uit mijn woordenboek! Hier zit ik niet eens heel erg mee, ik was in Nederland ook altijd al een vroege vogel. Enig verschil is wel dat ik dan meestal gemiddeld een nachtrust had van 10 uur, hier slaap ik gemiddeld 7 uur per nacht omdat de hoeveelheid huiswerk niet helemaal overeen komt met de vrije uurtjes. Ik geniet dan ook extreem van de vrije maandagen of zondagen! (Wel gewoon school natuurlijk, maar je staat er versteld van hoeveel verschil 3 uur niet-trainen op een dag kan maken.) Ondanks deze zware tijden geniet ik er nog steeds volop van!! Oke, ik moet wel eerlijk toegeven dat ik de afgelopen week met koorts in bed lag en toen toch wel echt even voor het eerst thuis wilde zijn. Gelukkig komt papa me van donderdag tot maandag bezoeken!! Het grappige is, dat ik me eigenlijk niet meer voor kan stellen hoe mijn leven er in Nederland uit zou zien nu. Dit is mijn nieuwe thuis, mijn opgeknapte roomie is waar ik naar verlang na een busrit van een uur of 8 voor een uit-wedstrijd. Ik ben helemaal gewend aan het leven hier, eet bagels ipv. brood, ben verslaafd aan choco-chip cookies, ik geniet van het grote scala aan voedsel in de diner hall, loop de hele dag in m’n sportkleren en sta niet meer te kijken van te korte rokjes of doorschijnende shirtjes tijdens het uit gaan. Toch kan ik niet wachten op mijn nieuwe drop voorraad na woensdag, want drop en kaas: mis jullie best wel!!

Wat het hockeyen betreft gaat het wel prima! Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen.. 4 weken samenvatten is erg lastig.. We zitten nu in de bus, opweg terug naar OU. We hebben vandaag 2-0 gewonnen van St. Joseph’s University in Philadelphia. Nog 7 uur te gaan.. We kunnen nog steeds het MAC tournament winnen, ook al hebben we 3 wedstrijden verloren dus dat is goed! Oja, de eerste groene kaart staat nu ook achter mijn naam. Mocht 2 minuten aan de kant zitten om een reden van niks. De scheidsrechters bakken er hier echt helemaal niks van, ze gaan om met een bal op de voet als toen we eerste jaars E waren, en gevaarlijk spel begrijpen ze niet helemaal. Klapper op de vuurpijl was nog wel dat we door de domste fout ever van de beste man een hele belangrijke wedstrijd hebben verloren tijdens de over-time. Dat is bizar hier trouwens, gelijk spel bestaat niet. Wanneer het gelijk is spelen ze hier over-time van 2x 15 min met 6 tegen 6! Lekker rennen dus. Is het hierna nog steeds gelijk? Shoot-outs. Dit hebben we al 2x mee gemaakt. Een keer hebben we deze gewonnen van Indiana University, en een keer verloren van Ohio State University. I love mijn team, elke keer als we winnen is het alsof we kampioen zijn geworden. Wanneer we verliezen, schieten bij sommige de tranen in de ogen. Dit geldt niet voor mij, hier ben ik, net als Adele, iets te nuchter voor. Al moet ik wel bekennen dat ik bij de reddingen van onze keepster bij de shoot-outs na een wedstrijd van ongeveer 120 minuten (incl. over-time, shoot-outs en time-outs) wel zo extreem blij was dat we gewonnen hadden, dat ik ook een traantje lied gaan. Ik vind het soms wel moeilijk om gemotiveerd te blijven, want hoewel hockey mijn passie is, kan je het met 20 uur in de week ook overdrijven. Volgend semester heb ik waarschijnlijk elke dag om half 7 s’ochtends training, tijden waarover in NL niet eens gepeinst worden, tenzij je in het leger zit. Maar het kan nog erger: baseball lift om 5 uur s’ochtends!

Ik wil btw even terug komen op dat van die sportkeren… Ik heb geprobeerd om mijn ‘ normale’ kleren aan te doen naar de lessen, maar dit heb ik opgegeven. De main reason hiervoor is, is dat elke keer wanneer ik mijn cowboy-laarzen (ja, het wordt kouder), of leren jasje uit de kast trek krijg ik opmerkingen als: Nicole why are you so dressed up today? Of: Do you have a date? Hiermee wil ik niet zeggen dat mijn kledingstijl zo fantastisch is, maar de mensen hier nemen elke dag genoege met een joggingbroek, hardloop/tennis schoenen en een trui.

Dan het uitgaan hier… Kan het eigenlijk niet beschrijven, maar dat is echt sicknessss to the max!!! Cartouche feesten zijn hier niks bij, mensen zuipen hier letterlijk zo veel pure alcohol als er op Cartouchefeesten biertjes genuttigd worden. Best wel sneue bedoeling, want 18 jaar komt hier qua drink gedrag overeen met het Nederlandse 15.. Cultuurshock was dit wel even voor mij dus. Jammer genoeg zit het ‘echte’ feesten er voor ons niet in aangezien we nog ‘ in-season’ zijn. We gaan wel feestjes af, maar de senioren houden een oogje in het zeil!

School gaat goed en ook het Engels gaat met de dag beter. Klinkt misschien gek, maar heb best wel moeite met het schrijven van dit verhaal. Niet dat ik zo 100% Engels ben nu, want dat ben ik echt nog bij lange na niet, maar het spellen van sommige Nederlandse woorden gaat me niet meer zo gemakkelijk af. Ik lees nooit meer iets Nederlands, en heb geen idee wat het laatste nieuws is in ons kleine landje! Ik doe het dit semester met mijn klassen rustig aan (naja, voor zover je het rustig kan noemen) en heb dan ook maar 3 ‘echte’ vakken. (5 in totaal.) Heb mijn eerste A al binnen, nou maar hopen dat er meer volgen. Kans bestaat wel dat ik af en toe een B haal, maar ach, je kan niet alles hebben natuurlijk! Wat hilarisch is, is dat we 5 uur per week met alle eerste jaars sporters moeten huiswerken aan de studietafels in het stadion. Slaat natuurlijk drie keer nergens op, is alleen maar chillen.. Af en toe probeer ik mij nog wel eens af te sluiten dmv. Mijn Ipod, maar dit gaat niet zo gemakkelijk. Ik probeer me er dus maar bij neer te leggen dat er van hard leren dit semester niet veel terecht zal komen……..

XXXX