Hi dudies! Na 12 uur hockey, 1 uur lifting, een paar films, het leren van (soms wat rare) Engelse woorden, facetime om 6 uur s’ ochtends met papa en mama omdat ik bijna geen andere optie heb, een Amerikaanse simkaart kopen en de aanschaf van een nieuwe laptop heb ik dan eindelijk even de tijd weten te bemachtigen om jullie te voorzien van een nieuwe update over mijn OUFH avontuur. Bij deze waarschuw ik jullie alvast, het wordt een lang verhaal. Je kunt als je geen zin hebt in alles, gewoon even kiezen wat je wil lezen. Ik prefereer het nogal om in een keer heel veel te schrijven ipv elke dag een stukje. Toch het hele verhaal lezen? Neem dan even de tijd.
1. De aankomst
2. Info over my cassssa
3. Titel: verklaar je nader
4. Field hockey en aanhang
5. Prutpraat
1. Inmiddels bevind ik mij een week in dit prachtige land, en ik moet eerlijk toegeven, ik heb nog geen seconde heimwee gehad. Het kostte mij trouwens wel enige moeite om in Columbus aan te komen, aangezien ik maarliefst 5 uur vertraging had dankzij een of andere thunderstorm. Gelukkig heb ik mij goed weten te vermaken op Philadelphia Airport en was er zelfs een caissière die mij haar Iphone oplader wilde lenen. (Ik had er natuurlijk niet aan gedacht om een wereldstekker in mijn handbagage te stoppen). Maar eindgoed al goed, om een uurtje of 11 lokale tijd (ik was inmiddels al 25 uur wakker) mocht ik mijn oogjes sluiten bij Kristi (ofwel Gegas) thuis. Dit is een 2e jaars meisje uit mijn team. Na een heerlijke nachtrust van 13 uur bijslapen zijn we samen Adele (mijn roomie) en Luiu van het vliegveld gaan halen. Adele komt uit Engeland, Luiu uit Argentinië. Luiu is al 20, die komt hier maar voor 2 jaar en is al een Junior (3e jaars).
2. Maandag avond kwam ik voor het eerst aan op de universiteit. OU bevindt zich op 1,5 uur van Columbus (hoofdstad van Ohio), in het plaatsje Athens. Athens blijft eigenlijk alleen in leven doordat hier een universiteit zit, verder is het ontzettend klein. De campus is denk ik zelfs groter dan Athens zelf (en dat is groot, als je de hele campus wilt door steken ben je wel even bezig). Je wil in Athens tijdens de kerstvakantie nog niet dood gevonden worden zegt mijn gevoel, het is hier dan vast nog saaier dan de afleveringen van Animal Planet. Wel is het echt awesome, of op z’n Brits marvelous, overal super veel groen en heel erg uitgestrekt. Samen met Adele, mooi wijfie trouwens, mocht ik mijn eerste nacht doorbrengen in onze kamer op West Green in the James Building. Helaas moeten we volgende week weer naar een andere kamer, dus leven we momenteel uit onze koffers. Wel hebben we bij de Wallmart spullen voor onze kamer gekocht, zoals lakens, kussens, iPhone speakers, snacks etc.
3. Waarom die titel vragen jullie je vast af. Eigenlijk beschrijft hij in twee woorden hoe mijn eerste woensdag eruit zag.. Elke dag moeten we ons om 8 uur bevinden in de Lockerroom, waar we dan ontbijten en ons verkleden voor onze trainingen. Deze ochtend was echter anders, want we hadden nog geen hockey stuff. Inmiddels heb ik dit in overvloed: 2 paar hockeyschoenen, zwart voor s’ochtends, wit voor s’ middags, diverse t-shirts, hockeysokken, korte sokken, spandex (van die strakke broekjes waar je billen zo ontzettend goed in uit komen), nieuwe Dita exa 500 en alles wat je nodig hebt tijdens het hockeyen. Waar ik alleen nog niet helemaal aan kan wennen, en dus ook niet doe, is dat het heel normaal is volgens sommige meiden om GEEN onderbroek onder je spandex te dragen. Dit zorgt wel gelijk voor het volgende dilemma: ik ben nu al door mijn ondergoed heen, want deze vervang ik 3x per dag. Geen probleem zou je zeggen, maar ik heb er wel een beetje moeite mee om mijn onderbroekjes aan mijn loop (lus) te hangen en deze te laten wassen door het football team. Dit is trouwens een luxe probleem, ik hoef me nooit zorgen te maken dat mijn spullen niet schoon zijn. Na elke training worden al je spullen gewassen zodat je voor de middag training weer voorzien bent van schoon spul. Hierdoor zien wij er als team op en top uit, s’ ochtends dragen we onze groene trainingsoutfit, s’ middags wit. Voortaan hang ook ik mijn stringetjes hier maar aan, want je ergens voor schamen kennen ze niet in de sportwereld van de USA. Heb mijn koffers verschrikkelijk verkeerd ingepakt, loop alleen maar in mijn sportkleding de aankomende 3 maanden.
4. Mijn team is echt super leuk, kan het met iedereen heel goed vinden. We doen letterlijk alles samen. Eten in de diner hall tussen de middag en s’ avonds, films kijken met de eerste en tweedejaars omdat wij ,nu nog, kamers naast elkaar hebben, chillen, en ga zo maar door. We zitten met z’n 23e in een team, wat het ontzettend gezellig maakt en echt zorgt voor een familie gevoel. Wel is het hockeyen heel anders dan bij ons. Ik heb s’ ochtends 2 uur training, s’ middags twee uur training en soms nog lifting. Dit wordt trouwens anders als school begint, vanaf dan verandert het schema. De trainingen zijn vooral lang, maar niet heel intensief. Wel ben je gesloopt na elke sessie, maar gelukkig zorgt een ice bath voor een betere recovery. Super gezellig wel, lekker in BH plus spandex samen met de football players in zo’n bad van ongeveer 5 graden. En oja, no offence Cartouche, maar het waterveld is hier zo veel beter! Enige minpuntje is wel dat er ongeveer 10 verschillende lijnen op het veld staan, ben al meerdere malen uitgelachen omdat ik het veld weer eens groter inschatte dan het werkelijk was. Ik moet wel erg wennen aan het feit dat het woord shit hier niet wordt gewaardeerd bij het verliezen van de bal. (Ook al vinden de meisjes het schattig als ik het zeg, het is niet echt gepast wat ik ergens wel begrijp.) Het niveau ligt wel lager dan in Nederland, maar qua doorzettingsvermogen en conditie kunnen wij Nederlanders zeker wat leren. 3 meisjes in mijn team zijn werkelijk de meest afgetrainde en snelste meisjes waarmee ik ooit op een veld heb gestaan. Ik heb alle 3 de testen (mile, piepjes, en 13x 100 meter sprint) ook weten te doorstaan, de een wat beter dan de andere, maar voor een Freshman deed ik ze zeker niet slecht. De hitte werd me alleen tijdens de piepjes test iets te veel, 20 graden warmer + een jetlag bevorderen je conditie zeker niet. Gelukkig lopen er tijdens de training 2 fysio’s + 2 extra trainsters op het veld die gelijk ingrijpen wanneer ze zien dat iemand het moeilijk heeft. Ice towels zijn dan ook tijdens de trainingen mijn beste vrienden. Wat mij erg opvalt is dat het coachen van elkaar zo positief gebeurd: er wordt niet tegen elkaar geschreeuwd maar alleen maar op een supportende manier aanwijzingen gegeven. Wanneer iets fout gaat peppen we elkaar op en gaan we weer door, iets wat zeker goed werkt.
5. Mijn Engels gaat ook met stappen vooruit, ik leer goede maar ook minder goede woorden. Adele leert mij Brits, Luiu Spaans en ik leer mijn team Nederlands. Vannacht heb ik zelfs voor het eerst gedroomd in het Engels!! Soms vind ik het wel moeilijk omdat ze wel eens termen gebruiken die ik nog nooit heb gehoord, maar dan vertellen ze me het meestal gelijk. Neil, mijn coach heeft (net als Adele trouwens) een Engels accent wat het ook wel moeilijker maakt. Verschil is alleen dat ik het aan Adele nog 10x durf te vragen, aan Neil maar een keer extra. Dit heeft ook al tot de volgende gevolgen geleid: 2 hesjes pakken ipv. 2 zakken met hesjes, verkeerde richtingen inlopen met oefeningen, ofwel zoals ik me in NL ook wel eens vergis. De meisjes zijn ook totally my types, houden van dezelfde muziek, lijden ook aan een serie verslaving, hebben dezelfde humor en zelfde interesses dus dat zit ook allemaal goed.
Kortom, het gaat uitstekend met me en ik vermaak me meer dan prima! Helaas heb ik vrij weinig vrije tijd, en heb nu nog niet eens school. Hier ga ik mij nu zeker nog geen zorgen over maken, dat begint pas de 27e. Volgende week hebben we al onze eerste wedstrijd tegen Ohio State, kan niet wachten! Of ik speel minuten krijg weet ik nog niet, want meestal spelen de Freshmans heel weinig. We gaan het zien!
XXXX
PS. Foto’s komen later op FB!
NICOLE VAN BATENBURG 