Nog maar 6 dagen voor vertrek! WAAAA!! Ik moet eerlijk toegeven, de zenuwen beginnen nu toch wel een beetje te komen. Drie weken geleden leek het alsof er echt geen haar op mijn hoofd was die maar iets van angst kende, nu begint het aantal aardig op te lopen. Het is niet eens dat ik bang ben, meer gestresst. Want zoals de meeste mij wel kennen: ik ben een stresskip. Dat is wel gebleken na mijn idiote gedrag na de uitslag van mijn eindexamen. Voor degene die dit niet hebben mee gekregen (wat trouwens best moeilijk was aangezien ik de grootste overdrijver van het moment was): ik had een herkansing. Na mijn herkansing was ik er meer dan heilig van overtuigd dat ik het niet gehaald had, wat uiteindelijk een waangedachte bleek. Na het belletje van Thijs liet ik van schrik/verbazing de huistelefoon vallen, mama moest en zou nog een keer terug bellen omdat ze het niet geloofde en papa werd een vergadering uit geblazen op zijn werk dankzij mijn geschreeuw door de telefoon.. (bedankt trouwens mam, dat jij de enige was die ook dacht dat ik het NIET gehaald had! Hoop wel op wat meer vertrouwen in mij in de rest van mijn leven.) Oja, mijn excuses voor iedereen die een week lang mijn gejammer aan hebben moeten horen, ik was mezelf niet. Alles is uiteindelijk helemaal meer dan goed gekomen, heb m’n Nederlands zelfs nog met een 8 kunnen afsluiten, dus alles helemaal koek en ei, mijn American Dream gaat door!
Nou goed, ik had mijzelf voorgenomen om dit soort verhalen voor me te houden en alleen in een eigen boekje op te schrijven. Toch heb ik mij laten overhalen om mijn belevenissen op het web te publiceren, wat ik zelf tevens ook best wel leuk vind eigenlijk. Elke dag vanaf nu Facebook terroriseren met een update leek mij ook niet helemaal gepast, ik wil men niet het gevoel geven dat de hele wereld alleen nog maar draait om mijn vertrek. (Alhoewel ik zelf op het moment nergens anders meer aan denk.) Als je geen zin hebt om het te lezen hoeft dat natuurlijk niet, maar ik weet dat ik ouders heb en een paar familie leden plus vrienden die altijd uiterst geïnteresseerd zijn. Of doen alsof, dat kan ook natuurlijk.
Voor de mensen die niet weten wat ik van plan ben: ik ga verhuizen naar de USA. Waarheen? Ohio University. Wanneer? Zondag a.s. ofwel 5 augustus 2012. Aan deze universiteit ga ik studeren, hockeyen en natuurlijk heel veel plezier plus vrienden maken. Wat ik ga studeren weet ik nog niet precies. Maar no worries, in Amerika is het studeren heel anders dan hier. Ik kan daar elk semester, (het zijn er 4 het eerste jaar) andere vakken kiezen. Aankomend semester, wat rond de 25e begint, ga ik het mijzelf maar zo makkelijk mogelijk maken. Engels kies ik sowieso en ik hoop dat Journalistiek ook mogelijk is in mijn eerste kwart. Het lijkt me alleen niet slim om me gelijk uit te sloven qua vakkenpakket, aangezien ik het vermoedde heb dat ik het best zwaar ga krijgen de eerste 3 weken ook zonder school. 4 uur per dag trainen (incl. gewichttrainingen, conditie, ijsbaden en weet ik het allemaal), studeren, die Amerikanen uitleggen hoe anders alles is in NL, Engels onder de knie krijgen, dingen kopen voor mijn kamer, proberen uit te leggen dat een natural look zonder een plamuurlaag make-up ook heel mooi kan zijn, dansen ook zonder jongen achter je in ons landje heel normaal is en ga zo maar door! Gelukkig ben ik al heuze virtuele Facebook vriendinnen met mijn Roommate Adele uit Londen, plus een stuk of 10 andere Amerikaanse meisjes uit mijn team. Die doen stuk voor stuk allemaal aardig en zijn nu al enorm behulpzaam. Misschien dat dit over 2 weken afneemt, blijken ze mij een heel rare Nederlander te vinden en daalt mijn vriendenaantal finaal, je weet het maar nooit. Stiekem ga ik hier niet vanuit en hoop ik maar dat ik als een van de weinige Nederlanders daar in de wijde omtrek in de smaak val.
Trouwens, ik ben niet van plan elk uur, dag, week iets te schrijven. Wees dus niet bang als jullie 10 dagen niks van me horen, het gaat vast goed met me. Genoeg social media wat ook voor contact kan zorgen. Geen nieuws is goed nieuws zoals mijn moedertje altijd zegt!! Natuurlijk vind ik het ook heel erg leuk om te weten hoe het met jullie allemaal gaat, ga jullie vast allemaal heel erg missen, dus voel je niet bezwaard om mij een meters lange mail te sturen van het leven in Nederland! Skype kan natuurlijk ook: Nicolevanbatenburg. XXX
NICOLE VAN BATENBURG 